Początki „Żywego Różańca” sięgają roku 1826, kiedy to sługa Boża Paulina Jaricot, zapragnęła, by modlitwa różańcowa wspierała dzieło ewangelizacyjne na całym świecie.
Ta wspólnotowa modlitwa zainicjowana przez Sługę Bożą Paulinę Jaricot w Lyonie zyskała ogromną popularność i już za jej życia rozprzestrzeniła się w całej Francji i przyjęła w wielu krajach świata.
W Polsce pod koniec XIX wieku zostały założone pierwsze koła „Żywego Różańca”, które od samego początku wspierały misje katolickie.
Stowarzyszenie „Żywego Różańca” zostało zatwierdzone w roku 1932 przez papieża Grzegorza XVI Konstytucją Benecitentes Domino.
„Żywy Różaniec” jest wspólnotą osób, które otaczają modlitewną opieką tych, którzy jej najbardziej potrzebują, a zwłaszcza ci, którzy są wskazani w Papieskich Intencjach Apostolstwa Modlitwy.
W naszej parafii praktyka modlitwy wspólnotowej „Żywego Różańca” sięga również okresu około połowy XIX wieku. Wówczas założono 25 grup modlitewnych, tzw. Róż Różańcowych. Około roku 1911 w parafii działało 57 Róż. Jednak na przestrzeni lat, grupy te poważnie się zmniejszały. Ożywienie modlitwy różańcowej nastąpiło dopiero w roku 1996. Ukonstytuowały się wówczas 3 Róże. W roku 2004, kiedy w parafii funkcjonowało już 7 Róż, zostały te grupy uzupełnionie o osoby – były to grupy dzieci – by każda z nich liczyła po dwadzieścia osób. Wynikało to z wprowadzenia przez św. Jana Pawła II tajemnic światła. W kolejnych latach Stowarzyszenie „Żywego Różańca” w naszej parafii powoli się rozwija. W roku 2012 powstała Róża Górników, w latach 2016 i 2017 Róże Rodziców modlących się w intencji swoich dzieci. Obecnie w parafii funkcjonuje 11 Róż Różańcowych.